هرشب یکی خوابم رو می دزده
حس می کنم دستش تووموهامه
موی بلند و دوس داره اما
دلبسته ی موهای کوتامه
می گه چشات آرامشی داره
مثل نوازش مثل لالایی
می گه تو رو حس می کنم هرجا
هرجایی که می رم تو اونجایی
بیدار می شم …پنجره بازه
بیدار می شم …زوزه ی باده
بیدار می شم… بالشم خیسه
باده که موهام و تکون داده
بیدار می شم…خونه تاریکه
بیدار می شم…باز رویا بود
بیدار می شم…توی بیداریم
می شم همون که بی تو تنها بود
میناسراوانی
عجیب عاشقم ... عاشق عشقی که نیست .... عشق جان کجایی که اتفاق بیوفتی ...!
من با نخستین نگاه تو آغاز شدم دل رانگاه گرم تو دیوانه می کند
من نیز چون خورشید
دلم زنده به عشق است
راه دل خود را نتوانم که نپویم
هر صبح در آیینه جادویی خورشید
چون می نگرم
او همه من
من همه اویم
*فریدون مشیری*
عشق یعنی فاطمه (س)
هر سحر پیش از نماز
ساعتی محو تماشای
علی (ع) می ایستد
*یا علی *یا فاطمه
سال روز ازدواج آسمانی
روز عشق مبارک :)
رنج کشیدن جزیی از زندگیست
اما می توانیم نوع آن را انتخاب کنیم:
رنج در راه رسیدن به موفقیت!
یا رنجی که حاصل حسرت است.
با تو بودن آرزویی تا ابد شاید محال
خوش به حال هر کسی دلتنگ و بی تابش تویی
اولین بار
که نگاهم به نگاهت گره خورد
من به خود لرزیدم
غرق چشمان تو گشتم
لحظه ای بود ولی
مهربانیه نگاهت خواستنی
تو خود اما
چه آسوده به من خیره شدی
و چه زیباست
" اولین نگاه " من و تو
فاطمه مهربون
بگذار هر روز رویایی باشد باورکردنی ...
بگذار هر روز عشقی باشد دچار شدنی...
بگذار هر روز بهانه ای باشد حیات بخشیدنی....
کلودیا آدرین گراندی
زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ،
پرشی دارد اندازه عشق.
زندگی چیزی نیست ، که لب طاقچه عادت از یاد من و تو
برود.
زندگی جذبه دستی است که می چیند.
زندگی نوبر انجیر سیاه ، که در دهان گس تابستان است.
زندگی ، بعد درخت است به چشم حشره.
زندگی تجربه شب پره در تاریکی است.
زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد.
زندگی سوت قطاری است که در خواب پلی می پیچد.
زندگی دیدن یک باغچه از شیشه مسدود هواپیماست.
خبر رفتن موشک به فضا،
لمس تنهایی «ماه» ، فکر بوییدن گل در کره ای دیگر.
زندگی شستن یک بشقاب است.
زندگی یافتن سکه دهشاهی در جوی خیابان است.
زندگی «مجذور» آینه است.
زندگی گل به «توان» ابدیت،
زندگی «ضرب» زمین در ضربان دل ما،
زندگی « هندسه» ساده و یکسان نفسهاست.
هر کجا هستم ، باشم،
آسمان مال من است.
پنجره، فکر ، هوا ، عشق ، زمین مال من است.
سهراب سپهری
